Polska tradycja uczelni wyższych może poszczycić się wielowiekową historią sięgającą XV wieku. Studiowanie zarezerwowane było dla elit i duchowieństwa. Dziś dostępne jest dla absolwentów liceów i techników, którzy zdali polski egzamin maturalny lub maturę międzynarodową. Mogą oni zdobywać wykształcenie w szkołach wyższych, w akademiach oraz uniwersytetach. Te ostatnie dzielą się na uniwersytety, uniwersytety techniczne i uniwersytety przymiotnikowe wprowadzono ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym.

W ofercie polskich uczelni dostępne są studia pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia oraz jednolite studia magisterskie. Studia pierwszego stopnia kończą się nadaniem tytułu zawodowego licencjata lub inżyniera, drugiego stopnia zaś magistra lub magistra inżyniera. Niektóre kierunki mające formę jednolitych studiów magisterskich i kończą się uzyskaniem tytułu magistra albo lekarza, lekarza dentysty lub lekarza weterynarii. Ukończenie studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich pozwala kontynuować naukę na studiach doktoranckich.

Poszczególne wydziały uczelni mogą być uprawnione do nadawania stopni naukowych doktora oraz doktora habilitowanego. Uczelnia posiadająca co najmniej jedną kategorię naukową A, A+ lub B w co najmniej jednej dyscyplinie naukowej lub artystycznej ma status uczelni akademickiej, a niespełniająca tego warunku status uczelni zawodowej. Poszczególne kierunki studiów na uczelniach podlegają akredytacji polegającej na sprawdzeniu, czy dany kierunek odpowiada przewidzianym dla niego standardom kształcenia. Instytucją odpowiedzialną za akredytację szkolnictwa wyższego w Polsce jest Polska Komisja Akredytacyjna. Ponadto uczelnie prowadzą studia podyplomowe, a także działalność naukową.